Berichten

,

Van vrijwilliger naar duurzame inwoner van de PR Mansion

Als geboren en getogen Amsterdamse wilde ik altijd al een bijdrage leveren aan de meest kleurrijke en diverse stad ter wereld. Met een communicatie- en marketingstudie achter de rug besloot ik dat ik niet direct ‘aan de bak’ wilde. Een periode van zelfontdekking en persoonlijke ontplooiing vond ik interessanter. Daarom leek het mij leerzaam en verrijkend om een tijdje als vrijwilliger door het leven te gaan. In een tijd van verdeeldheid en onrust iets betekenen voor een ander zonder hier iets voor terug te vragen: dat leek mij een goed plan.

Na een poos te hebben meegewerkt aan een vluchtelingenproject, leek het mij goed om op een vaste plek in dienst te zijn als vrijwilliger. Maar hoe kwam ik in aanraking met een instantie die dit mogelijk maakt? Ik besloot de alwetende meester Google te raadplegen. Ik tikte “Vrijwilligerswerk Amsterdam” in en bovenaan het lijstje zoekresultaten doemde de website van de Vrijwilligers Centrale Amsterdam op. Ik kon meteen een afspraak maken en binnen korte tijd kon ik bij de centrale terecht om de mogelijkheden door te nemen. Ik was positief verrast door het rijke aanbod aan vrijwilligersvacatures, voor een ieder zat er namelijk wat wils bij. Uiteindelijk koos ik ervoor om in een verzorgingstehuis te gaan schilderen met ouderen. Nou ben ik schilderes en koester ik een enorme liefde voor ouderen. Dit was voor mij dus een ideale combinatie. Het is tot op de dag van vandaag dan ook een geweldige bezigheid.

Nog altijd ben ik op de woensdagmiddag te vinden in verzorgingstehuis Vondelstede om (al schilderende) de meest interessante en uiteenlopende gesprekken te voeren. Zo heb ik het met meneer Beukeboom over het vooroorlogse Amsterdam en vertelt mevrouw Akkers zonder blikken of blozen over haar spannende affaire met de buurman. Ik merkte al snel dat het vrijwilligerswerk mij een voldaan gevoel gaf en ik vond dat een ieder dit een keer moest hebben ervaren. Omdat ik al met ouderen werkte, besloot ik mij ook te richten op jongeren. Ik vond namelijk dat vrijwilligerswerk van haar ‘stoffige’ en oubollige imago af moest. Daarom meldde ik mij als redactielid aan bij Yongsters: het online magazine van de VCA dat jongeren mobiliseert om op vrijwillige basis iets te betekenen voor de stad.

Na een ruim jaar schilderen en koffieleuten met ouderen en als actief redactielid bij Yongsters ben ik terechtgekomen bij PR Mansion. Een pr-bureau met een divers klantenbestand en een maatschappelijke insteek: ik voelde mij hier dan ook  vrijwel meteen op mijn plek. Creëren, netwerken en verbinden: dat is het motto. Tussen het opstellen van geniale pr-campagnes door supporten wij graag lokale duurzame energie-initiatieven en organiseren wij geregeld een buurtborrel. “A journey of a thousand miles begins with a single step.”

Kom een keer langs bij onze buurtborrel op vrijdagmiddag voor een hapje, een drankje en een praatje. Het is altijd gezellig!

Karima Aissaoui

/0 Reacties/door
, ,

Good News Bad News – The Tipping Point

Besides the usual bickering from and about politicians – three events caught my eye the past few days.

  1. Spitsbergen is disappearing into the sea, because of the Northpole melting faster then all scientific models were able to predict.
  2. Edelman’s yearly trust-barometer indicates that public trust in institutions is diving below zero.
  3. And the NOS (Dutch public broadcasting organization) decided that good news is now officially newsworthy.

This age is the age of the tipping point, where good news becomes so rare that it becomes news, where trust in institutions – government, non-government, media- has reached an all time low and where our ideas of a healthy, living planet are tipped over by melting ice.

In the long run, earth will find a new balance. Refugees will settle, religious fanatics will have turned to ashes, Trump will be an echo in history, new societies will emerge.

But for us, the next decades presents new realities faster then Trump can tweet. We have to deal with it and have to adapt and have to decide whether we work united or stand divided.

 

 

 

 

 

 

 

For public relations and media professionals have landed at a crossroad. Choose the road of spin, deny, accuse and rule and then keel over – or choose the road of finding solutions, presenting alternatives, follow the explorers, ignore the dividers and then just maybe hold our ground or die trying.

 

One event gave a glimpse of the latter. The first Energy Commissioner of The Netherlands was appointed and installed on the 12th of January in Amsterdam. Several national news outlets interviewed the Energy Commissioner on his goals and first actions. The Energy Commissioner was installed because like its equivalent, the Delta Commissioner, The Netherlands is on the eve of disaster. The Delta Commission was installed within weeks after the disastrous floods in 1953. “Never again” was its motto and the Dutch made water management and water innovations their biggest selling point.

The interesting point is that the Energy Commissioner is not installed by the Dutch government, he is not being paid either – he has been put forward by hundreds of Dutch civilians, actively working on climate change innovations – in research, in their homes, at the schools of their children in their offices – from activist Shell shareholders to civil servants, teachers and renewable energy initiatives.

The first Energy Commissioner of the Netherlands, Ruud Koornstra, appointed by the people.

 

 

 

 

 

 

 

 

One more time: the first Energy Commissioner, appointed by the swarm, interviewed by reputed national media outlets, working on one single goal: make sure that the new government, after the elections in March, will take renewable energy as serious as they take the risk of getting flooded.

Want to know more or exchange views? We are happy to share our best practices and help you with your crossroad. And if you’ve made the wrong choice, our pr-crisis specialists are happy to help you out.

/0 Reacties/door

Portfolio Items